Takım Üye

Elif Ergu, İzmir Karşıyaka’da doğup büyüdü. Kendisinden 7 yaş küçük bir erkek kardeşi var. İzmir Bornova Anadolu Lisesi Almanca Bölümü’nde okudu. Güzel arkadaşlıklar kurduğu sıcak bir mahalle ortamı ve ardından da kalıcı dostluklar kurduğu bir lise hayatı yaşadı. 

Erken gençlik dönemi devam ederken, 18 yaşını yeni doldurduğunda, annesini meme kanseri yüzünden kaybetti. Aynı sene üniversite sınavlarına hazırlanıyordu. Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi’ne girdi. 

Ergu çocukluk döneminden beri kitaplar ve dergiler okuyarak, gezerek, dolaşarak, insan tanıyarak ve yazarak bir hayat geçirmek istiyordu. Kendisini bildi bileli ilgi duyduğu kitaplara olan düşkünlüğü, siyasete ve toplumsal konulara özellikle de kadın ve insan hakları konularına olan ilgisi de iletişim fakültesinin kendisi için doğru adres olduğuna işaret ediyordu. 

Üniversitede okurken kariyerine küçük iş deneyimleriyle başladı. 1994-1995 yılları ekonomik kriz döneminde, gazetelerin stajyer muhabir ilanlarına başvurdu ve Sabah Gazetesi’nde çalışmaya başladı. 

Bu dönemde hayali olan “kadın sorunları” konusunda da uzmanlaşmak için ilk adımları attı. Ankara’da kadın dernekleriyle tanıştı. İlk sığınma evlerinin açıldığı dönemlerdi, sokakta da derneklerde de kadın hakları savunuculuğu yaptı. 

1995-1997 arasında 47 il gezip, gazeteciliğe devam etti. Bu dönem işini çok sevdiğini anladı, neredeyse haftanın yedi günü çalışıyordu. Ankara’da çalıştığı dönemde TRT’den gelen bir teklifle Uçan Süpürge ile TV programı yaptı. Böylece TRT’de ilk TV deneyimini Masalın Eksik Yüzü programıyla yaşadı.

1999 senesinde ilk kitabı “Vedia”’yı yayınladı. Daha sonra; “Kanser Olan Mememdi, Ben Değil” kitabını yayınladı. Bu kitabın gelirini meme kanseri kadınlara bağışladı.

Kardeşi Galatasaray Üniversitesi’ni kazanıp İstanbul’a yerleşince, Ergu da İstanbul’a taşınıp, İstanbul Sabah Gazetesi’ne geçti. 2002 yılında kurulan Vatan Gazetesi’nin çekirdek kadrosunda yer aldı. “Gazetecilik hayatımın en güzel dönemleri” diye tanımladığı bir süreci yaşadı. 

Vatan Gazetesi’nde çalıştığı dönemde eş zamanlı olarak Habertürk TV’de bir söyleşi programı yapmaya başladı. 

Farklı kadın dergilerinde kadın rol modelleri anlattığı portre röportajlara da devam etti. 

2006 yılında evlendi, 2007 yılında Ela isminde bir kızı oldu. Hamilelik döneminde, son güne kadar işini bırakmadı, hep çalışmaya devam etti. 

2014 senesinde Vatan’da çalışan diğer birçok gazeteciyle birlikte işten çıkartıldı. 

Hayatında ilk kez işsiz kaldı. O dönemde yine üretmeye devam etti. Sosyal fayda yaratan projeler üzerine yoğunlaştı. Kısa süre sonra ise Hürriyet Gazetesi’nde Ekonomi servisinde çalışmaya başladı. 

20 yıldır odaklandığı kadın konusu özelinde, kadın girişimciliği öne çıktı ve 2017 yılında “İlham Veren Kadınlar” kitabını yazdı. 

2019 senesinde, eşi Ahmet Demiral, nadir görülen bir kanser türüne yakalandı ve hayatı büyük ölçüde değişti. 

2021’de Oksijen Gazetesi’nde yazılar yazmaya başladı.

Hala üreten, yaratan, kendisini geliştiren yazar, 2021 senesi Mart ayında, dijital dünyada  Youtube’a giriş yaptı. Youtube kanalında, kadın, çevre, eğitim ve iş dünyasında, “hayatın içinde ama kalıpların dışındaki” figürlerle yaptığı röportajları yayınlarken, girişimci kadınları desteklemeye devam ediyor.

Ergu, Oksijen Gazetesi’nde röportaj ve yazılarına, dijital ortamda ise yeni içerikler üreterek videolarını takipçileriyle paylaşmaya devam ediyor.